Waar ik eerder al een punt van maakte, is het “interessante” dat nieuwe muzikale (soms occasionele) samenwerkingen impliceert. Ook al ken je hun afzonderlijke sterke punten, maar voeg hun aparte klasse en de jarenlange podiumervaring die komt bovendrijven samen, dan wordt alles nog interessanter en boeiender. In de LivingRoom van Rootstime in Halen keken we -ergens opnieuw- uit naar het optreden van zanger/multi-instrumentalist KRIS “KIRRI” VALVEKENS & zanger/gitarist STEF PAGLIA, die hier al eerder in andere formats indruk maakten.

“Passie voor muziek” is de rode draad in KIRRI VALVEKENS’ muziekcarrière, waardoor hij een grote podiumvastheid opbouwde. Het verklaart ook waarom Kirri al op de affiche van o.a. Dranouter, Genk On Stage, Gentse Feesten, Gevarenwinkelfestival en Blues in Bruges stond. AJ & The Moose, 5 O’ Clock Shadow Bluesband, Kirri Willy & Le Magasin Dangereux, Verlin, Diamonds on the Rocks (Neil Diamond-tribute), Greenwood (Fleetwood Mac-tribute) en… zijn enkele projecten waarin de zanger/gitarist zich engageerde en profileerde. Kirri kan echter véél meer dan dat, want hij schrijft ook zijn eigen songs die als folk, rock en blues te catalogeren zijn. Gepend en gerepeteerd in de keuken ontstonden zijn “kitchen jams” bij de geur van verse koffie en versgebakken brood. Onder de naam KIRRI’S TRAVELIN’ KITCHEN JAM bracht hij twee albums uit: ‘1/One’ (2013) en ‘Little Somethings’ (2018). Vorig jaar verscheen de single "Wild, Wild Night", waarvoor hij met Stef Paglia -ook iemand met zijn roots in Aarschot- samenwerkte.

STEF PAGLIA is als gitarist bekend en als stichtend en actief lid van de beste Belgische blues band, The BluesBones. Toen Stef op zijn twaalfde via zijn (ondertussen overleden) vader in aanraking kwam met de muziek van Stevie Ray Vaughan, was het alsof de jonge in blues geïnteresseerde gitarist wist dat hij snel muzikant wou worden. Na zijn middelbare studies zette Stef vanuit Aarschot koers richting PXL in Hasselt, met als enige doel fulltime muzikant te worden. Intussen zijn we al 7 jaar verder en klinkt het palmares van deze talentrijke en ambitieuze gitarist al tamelijk indrukwekkend. Stef nam met de BluesBones al 4 studio en 4 live albums op, maakte deel uit van de toer band van Kaz Hawkins (winnares van de EBC 2017) en is frontman van zijn eigen TRIO/Band, met wie hij al 1 ep en 1 studio album opnam. Stef is een Award Winning Artist (“Best Instrumentalist” BBA 2024) en behoort anno 2025 nog steeds bij de TOP 10 van de blues(rock) gitaristen van de Benelux!

Voor het optreden van PAGLIA & KIRRI was De Livingroom van Rootstime opnieuw snel “VOLZET” en dienden er zich qua plaats indeling wijzigingen op, om iedereen alsnog een comfortabele zitplaats (met een natje binnen handbereik) te kunnen aanbieden. Voor zij die reserveerden een “must”, voor ons een uitdaging! Al tijdens de sound check viel het op dat voor beiden alles juist en in balans moest zijn en dat de technische kennis van Stef (van de PA) méér dan welkom was, om qua geluid tevreden aan het optreden te kunnen beginnen. De setlist was een mix van eigen nummers van Stef en Kirri, verrijkt met daarbij enkele covers. Kirri opende rockend de eerste set met “Reelin’ and Rockin’”,een nummer dat hij met de nodige flair uit zijn akoestische Gibson toverde en dat Chuck Berry absoluut alle eer aan deed. Met “Life by the Drop” nam Stef het daarna over. Het nummer, dat Doyle Bramhall (samen Barbara Logan) schreef maar dat hij nooit helemaal afmaakte, werd tussen 1984 en 1989 door SRV (°1954†1990) & Double Trouble opgenomen voor hun (laatste) album ‘The Sky Is Crying’ (1989). Dit maakt Stef’s keuze al wat duidelijker. In 2023 nam Kirri de single “Most Comman Way (Non Sono Come Gli Altri) op. Toen met ene Arturo Bellini, die ik moet linken aan Rocco Di Turi. Het zijn twee Italiaanse volksjongens uit de Limburgse mijnstreek, die samen al zo’n 30 jaar onvermoeibaar cafés en braderieën afschuimen met hun covergroepje We Two. Ja, ook den Kirri weet waarom! Uit zijn album ‘Light & Darkness’ (2023) pikte Stef twee nummers: het emotionele “Please Come Back to Me” en (de afsluiter), het veelzeggende, “Stand Up”. Over de nummers op het album zelf zei hij ooit: “De nummers zijn in de lockdown periode geschreven, maar dit is zeker géén “Corona”-ep. De songs zijn geschreven vanuit een gevoel en geven de ups en downs van het leven weer …”.  “Nothing Matters” zong Kirri, maar dat hij Stef uitnodigde tijdens de opnames van “Wild Wild Night”, is alvast het overdenken waard. Tijd voor een pauze én de hoed!

Na de pauze werden we na het ook veel zeggende “Bad Weather Blues” door Stef aan onze stoelen genageld door zijn versie van het nu-al-iconische-Neil Young-nummer, “Old Man”? Opnieuw werd het stil en overheerste de verwondering. Kirri noemde zijn “Just Another Guy” de na-na-na song, Stef overtuigde ook met “Warmth Instead of Cold” en over “Layla”, de Eric Clapton (& Jim Gordon) cover nog dit: het is de rockklassieker van Derek & the Dominos (waarvan Clapton even deel van uitmaakte), een band die slechts 1 album uit bracht: ‘Layla and Other Assorted Love Songs’ (1970). Het titelnummer is geschreven n.a.v. de liefde van Clapton voor Pattie Boyd, toenmalig echtgenote van zijn vriend en ex-Beatle George Harrison. Ja, ook toen leek een scheve schaats rijden al “normaal”. Verder is me zeker ook “I Can’t Stand It” van Chris Whitley (°1960†2005) bijgebleven. Whitley nam het op, een jaar voordat hij stierf t.g.v. longkanker, voor zijn 2004-album, ‘War Crime Blues’. Voor alle muziek dummies of voor wie singer-songwriter, gitarist Chris Whitley een onbekende is: deze Texaan kwam in 1981 als busker naar Gent, woonde daar zes jaar, huwde er met Hélène Gevaert en zijn erg getalenteerde dochter/muzikante Trixie nam het na zijn dood van hem over. Na een warm applaus volgde nog de “encore”, “What You’re Gonna Do”. Wellicht geen vraag, durf ik te stellen, maar een oproep om na te denken over de dingen die we beter zouden kunnen doen… Paglia & Kirri, zij deden het in één woord, FANTASTISCH!

“Twee klasbakken met een groot hart voor muziek hielden een volle Living Room snel in de greep. Uiteraard knap en verbluffend! Waarom en gezien hoe, absoluut niet verwonderlijk…”

Eric Schuurmans

Set List/Refs: Reelin’ and Rockin’ (Chuck Berry) – Life by the Drop* (Doyle Bramhall > SRV, ‘’The Sky is Crying’ - 1989) – Most Common Way (single, 2023) – Please Come Back to Me* (2) – Nothing Matters – Wild Wild Night – Stand Up* (2) – pause – Bad Weather Blues - Old Man* (Neil Young, ‘Harvest’ - 1972) – Just Another Guy – Warmth Instead of Cold* (1) – 5? – Layla* (Derek & the Dominos > Eric (Patrick) Clapton – I Can Tell You a Story* – 8? – So Nice* - I Can’t Stand It (Chris Whitley, ‘War Crime Blues’ – 2004) - encore – What You’re Gonna Do* > Paglia*: 2-Light & Darkness [2023] | 1-Never Forget [2019]